Xornada 29ª. Moito Ollo!!! Que aqui todos aprentan menos nos. Soneira 1 - FC Lamela 0

Auuuuuuu, Auuuuuuu, Auuuuuu.... que ven o lobo! Asi dicia un comentarista da radio o ano pasado nunha entrevista en homenaxe o titulo conseguido.

Eu hoxe digo o mesmo... auuu auuuu auuu que ven o lobo...! Non fará falta dicirvos que si cos arrastres (Agora mesmo baixan 6) Non estamos matematicamente salvados non?
Serian necesario os 3 puntos que nos den a tranquilidade, e dito esto, dicirvos que vos noto tensos, e tamen e certo que ninguen foi superior a nos... que ninguen nos gañou con solvencia, pero eso xa o teño escoitado o comezo da tempada cando fixemos 1 punto e 21 posibles... Pois señores como fagamos esa mesma puntuación somos carne de cañon.
Certo é que temos saido de situacións peores (como cando eramos o farolillo vermello), pero o que esta claro e que canto antes poidamos "cantar victoria" antes durmiremos mais tranquilos.

Partido contra un rival o que lle deramos un "chorreo" na primeira volta, e ese esceso de confianza puidonos pasar factura. Tiñamos un punto, xa o dixo o Mister antes de comezar, vamos a procurar non perdelo.

Pero as imprecisións, e o nerviosismo, xunto coa baixa forma de xente importante, ponnos na situación de ter que voltar a mirar cara abaixo. Si foi bonito mentres durou, esa ilusión de acadar cotas maiores, pero o primeiro era a permanencia e teremos que pelexar por ela. Certo é que moitos equipos se cambiarian por nos, pero outros tantos non o farian, a si que... traballar, e traballar para acadar canto antes os puntos da tranquilidade.

Tamen dicirvos que non caimos agora no desanimo, nin na falta de motivación, e que procuremos ser "fieles" o resto dos compañeiros asistindo os entrenos, e poñendo todos da nosa parte.

Por hoxe non teño mais que dicirvos, espero que sumando o Domingo me dedes mais gañas de facer a crónica.

Xornada 28ª. Baixando das nubes...pisando terra firme! FC Lamela 0 - Bertamirans 1

Foi bonito ata que durou, unha mera esperanza de poder acadar os de arriba, desta volta tocou poñer os pes na terra. Baixar das nubes amodiño, para que a caida non sexa dolorosa, ainda que a derrota si o é. Polo que significaba o partido para nos, porque como ben sabiamos todos o partido era o segundo Derbi en importancia (-despois do Silleda claro esta-) Ainda que non por menos dolorosa, nos tocaria facer cargo de conciencia e deixarnos de cabalas... si perde este si perde aquel. E resulta que si, as cabalas daban xustas, como as matematicas son unha ciencia exacta, pero para iso como moi ben di o mister primeiro hai que gañar, e despois dannos a todos esas "contas".
Tedesme que perdoar pola tardanza de facer esta crónica, pero sentiame tan falto de ideas para escribir, tan falto de "argumentos" para valorar esta derrota, que preferin pasar uns dias, ata que entre todos vos me destes a solución.

Esta crónica ten un comezo no Luns 23 de Marzo as 11 da noite (despois de perder o domingo frente o Bertamirans, e remata o Domingo as 4.30.
Non non estou tolo, comenzarei dende o momento que entendin que unha derrota pode axudar a un equipo a mellorar.

Recollendo rematei ese Luns, un dia de adestramento, que o Mister planificou de recuperación para os que asistiron, e cun traballo algo mais intenso para ambolos dous porteiros. Unhas risas, un tono distendido (todo sexa sacarlle importancia a derrota do dia anterior), un xogos con balón, mais risas, uns abdominais, e un pouco de trote para relaxar as pernas. Un gran adestramento, que vale para facer vestiario, mais risas, e tamen para desentumecerse de cara o traballo do resto da semana. Chegabamos ese Luns como de costume a Mularedos con media hora por diante, para prepar todo antes da chegada dos rapaces, que os poucos iban chegando un tras outro. Charliña de 15 minutos do mister para correxir erros, esa charla na que todos todos, facemos conciencia dos nosos acertos e erros. Minutos antes, e non e dificil de saber, un xogador, que a parte e gran amigo meu, e capitan deste equipo(dende a falta de Sanchez) preguntabame pola crónica do Faro de Vigo que non poñia nada do arbitraxe mais que estraño do pasado Domingo, eu contestaballe que seguramente tiña razon, pero que agora e o momento de ser un equipo señor, un vestiario señor. Entendido quedou, e de ahi saquei as forzas para facer a cronica de esta xornada.

Domingo, 16.30, Campo de Mularedos. Visitabanos o Bertamirans, equipo co que empataramos na ida. Equipo con moita polvora arriba, e cun renombrado adestrador, e o que ten adestrar equipos da "city".

Dende os primeiros minutos, as intencións eran claras, parar a Neira a toda costa, e pelexarnos coas mesmas armas que dispoñemos nos, intensidade defensiva a contragolpe. En definitiva gañaron o partido defendendo ben, e contragolpeando (o igual que o facemos nos... regulin regulin)
E si Amosa, si o resto de vos. O partido era 100% diferente, si a linea, non anulara un gol a Gonzalo os 20 min. si que cambiaba o partido, nos sentimonos comodos por esos camiños do contragolpe, nos si sabemos a que xogamos. E tamen si, e certo que puido estar mal anulado. E tamen vou a caer na impopularidade si digo que eu non podo dicir si foi legal, teño as miñas dubidas, teño dubidas de que ese gol fora legal. Por iso mesmo, e admitindo a prepotencia de un trio arbitral nefasto. Tamen debemos achacar a derrota non so e esas decenas de erros de arbitraxe. Senon a outros tantos erros cometidos por nos mesmos. Ahi vou, e charla do Mister tamen me axudou a entender esta derrota. Os arbitros non estiveron ben, pero non foron os unicos. Dende o primeiro o ultimo de nos, dende Ivan, ata Pampin, pasando por Robert, Mario, Oscar... os puntos suspensivos son para todos os demais. Cada un sabe onde se enganou, o mister parece ser que tamen cambiaria cousas, Joseeee Joseeee xa estaba ben de dar sempre no cravo, un dia malo por ter, ata o teño eu, que na ansia de non perder tempo, mando un balón as nubes. Si, todos cometemos erros. Non, non merecemos perder, pero, OLLO! Eu tampouco notei que mereceramos gañar. O Bertamirans, pois o igual que nos, pero cos 3 puntos.
En definitiva, unha derrota que nos ven moi ben para poñer os pes no chan. E si, sigo dicindo que temos o nivel de calqueira.

Quedoume cunha frase dun compañeiro do Lamela, que dicia que esta derrota fainos mais fortes, por que sairemos a morder no seguinte partido, con ganas que lle puxemos este pasado domingo multipricadas por dous. Que sairemos a por tres puntos. Que se notou o Luns que foi unha anecdota. Que non nos damos por vencido. Somos "peleons" e creo que xa nos fixemos oir en todos lados. Xa demos o do de peito, e ainda falta o mellor da tempada, o mellor, disfrutar do que queda, amarrar a permanencia e canto antes, colledelle a palabra o Mister de facer 6 puntos canto antes, pero antes que 6, toca facer 3... e mellor que 0, 1.
Dixeronme que tiña que facer 11 ideal, vouno facer. Ivan e Fran na porteria, Oscar, Pintiño, Porto, Amosa, Ruben, Yeiko e Sanchez na defensa. Chicho, Raul, Neira, Gonzalo, Rober, Mario, Pibe, Cutrin, Baleiron; na medular. E Pampo, Titi e Orosa en punta. Xa sei que me paso algo dos 11, pero este grupo e o meu EQUIPO IDEAL!!.

Saúdos e hoxe a adestrar.

Xornada Atrasada. Xornada 21ª- Lamela 2 - Orillamar 0. Por 4 xornada consecutiva VINGANZA COMPLETADA!

O certo é que levamos esperando esta partido, polo que significaba para nos dende principio de tempada. Reinvindicarnos como un equipo, moi traballado e con ganas de agradar e deixar unha boa impresión no debut en Primeira Autonomica. Tamen e certo que o trato recibido na Coruña polo Orillamar deixou moito que desexar, polo que as veces e "mellor estar calado e parecer parvo, a abrir a boca a demostralo" e eso e do que pecou o Sr Adestrador do Orillamar. Sen darlle unha importancia que non merece, procedo a contarvos dende o meu punto de vista o encontro de este pasado Xoves.
O mister buscaba novas cousas e tamen "medicina de banqueta" que tan bo resultado lle esta dando, e asi mais que noticia o once titular, seria o mesmo banquillo de ahi o video que presenta esta crónica. Composto por Gonzalo, Pintiño, Cutrin, Raúl e Titi. A diferencia e que outros equipos non poden presumir de ter tales racambios, e tan certo é, que o mesmo Orillamar so fixo unha sustitución.
Saindo con: Ivan, Porto, Yeiko, Rober (Cutrin min. 64), Amosa, Oscar, Pibe (Titi min. 54), Mario, Pampo (Pintiño min. 74), Neira e Orosa (Gonzalo min. 24)

Comezaba o partido dunha maneira similar a que comezou contra o Sporting Ciudad, con varias imprecisións atrás, e con ganas de agradar mais do debido. Tamen e certo que no min. 24 un mal control de Orosa, acababa con este no suelo doendose da sua rodilla esquerda, "Killer" esperemos que non sexa nada, Orosa tivonos que deixar e dou entrada a Gonzalo, un Gonzalo motivado que dende o banquillo leva aportando grandes cousas. A pena e que te teñan que sentar para que vexas a luz. Dous penalties protestados polos amarelos (un deles moi claros sobre Neira) E tres claras ocasións por parte dos locais serian todas as aproximacións de ambos equipos na primeira metade.
Na segunda un pouco mais do mesmo, imprecisións, ganas de "gañar" canto antes, daba a sensación que queriamos meter o segundo antes que o primeiro. Pouco a pouco pasaba o tempo e ainda que varias internadas con perigo, puideron significar o 1-0 non foron o suficientemente claras.
E chega o minuto 74, e chega unha das leccións que deberian os adestradores bufons, os adestradores que lles gusta mais falar que actuar, os adestradores chorons, que veñen con 5 ou 6 pseudo-baixas, que xa de anteman son lobos vestidos de cordeiros, que cando non lles vai polo seu pao son uns autenticos Hooligans deste deporte, que se creen autenticos Señores Feudais dentro dos seus masextuosos castelos mediavais. Pois non amigos meus, aqui o que vale e falar actuando, falar dando un xiro de 360º o partido coas tua maneira de ver o fútbol. E como gracias a deus (ainda que non sempre) o tempo e o traballo pon a cada un no seu sitio, José Antonio doulle un autentico recital, de como se invirten os cartos nun curso de adestrador.
Moveu o banco, con dous cambios en 10 minutos, e un terceiro 10 minutos despois, movendo posicións e "cromos" para darlle un pouco mais de "punch" o equipo, por unha banda (a esquerda da defensa do Orilla) que facia augas, e asi, e nun magnifico balón profundo de Neira (o que o mister o acomodou por dentro para aproveitar este tipo de iniciativas) chebaba os pes de Porto que batia de maneira brillante e con suspense o porteiro coruñes. 1-0 a lata abreuse, e agora tocaria comernos a sardiña, e por fin tras varios encontros pola minimina, Cutrín colle un rechace dentro da area, e como so el sabe definir (sintoo Cotri de este non teño video), anota o segundo gol amarelo. Un autentico golazo, a bote-pronto, destes que meten os cracks na televisión. Ollo! So faltan 3 puntos para salvación, e as novas metas seguen intactas mirando o horizonte. Salvarse canto antes rapaces, salvarse e disfrutar de este momento, xa nos tocou sufrir, e certo... E agora non podemos disfrutar? Por que imos a renunciar a nada? 3 días despois vira o Bertamirans... xa sei que o da Vinganza Deportiva esta gastada, enton vamos a polo respeto que nos debe esta primeira rexional, o respeto que estamos gañando a pulso. Disfrutemos do momento si... pero por que non soñar? por que non pelexar por cotas mais altas? Non dubido de que o mister vos ensinará o camiño...RAPACES! o voso espiritu gañador fara o resto.
Gracias por outro "Domingo" de fútbol magnifico, agora pes na terra, e benvido a LAMELA.... FC Bertamirans! Estade seguros que non olvidaredes nunca esta visita a Mularedos!

Xornada 27ª. Dumbria 0 - FC Lamela 1 . Novos obxetivos no horizonte.

Soa sobrado, e ainda que a salvación non esta matematicamente conseguida. Fannos falta 6 puntos. Son dos que opina que si se poden conseguir esta semna non esperemos a vindeira. O Orillamar será o seguinte... temos outra vinganza deportiva, vaiamos deixando "cadaveres" no noso campo de terra. Eso será o Xoves, unha final, outra final.
Con respecto o partido de onte, dicir que somos un equipo peleón, dificil de gañar, que dun tempo atrás non encaixamos, somos xenerosos nos esforzos cos compañeiros, todos sabemos o que temos que facer e cando todo iso funciona, resulta que se ve reflexado no terreo de xogo.
Inicio da segunda volta 20 puntos, o mellor equipo da segunda volta (empatado con Meson) e este vai lider. Vamos que si chegamos a estar mais finos jejejeje.
Pois non, somos un equipo que loitaremos pola permanencia -6 puntos mais- e cando esa chegue (oxala pronto) teremos que reinventarnos para buscar cotas maiores (o ascenso esta claro que non) Pero unha 4 praza detras dos 3 grandes? No noso primeiro ano en primeira? Creo que debemos mirar o frente sen olvidarnos de mirar para atrás. E con todo dous fenomenos o mais puro estilo "Homes de Paco" vendo o partido, vaia dous cracks! Oscar & Oscar

Campo de Dumbria, espectacular, todas as instalacións son un escandalo. Tamen e verdade que as comparacións co noso son odiosas a si que mellor non facelas.
Vestiamos totalmente de azul.
Xogaron: Ivan, Pintiño, Jacobo, Rober, Porto, Amosa, Pibe (Raúl min. 84), Gonzalo ( Titi min. 60), Pampo, Neira e Orosa (Cutrín min. 82)

Costounos adaptarnos o terreo de xogo, e ainda que na primeira metade o Dumbria dominaba non chegaba (diciame o xuez de linea que para gañar un partido hai que tirar a porteria) totalmente dacordo. E certo que Iago estrelou un balón no longueiro na primeira metade, pero tamen e certo que Pampín tivo o 0-1 nunha ocasión moi clara. A falta de acerto nas escasas oscasións visitantes, e case nulas locais, resultaria no 0-0 o descanso.

Tamen como ben sendo habitual, o descanso marcou un punto de inflexión. E así na reanudación no min. 55 Pibe, cunha xogada clasica nel, regatea cara dentro o mais puro estilo Messi, con algo de fortuna tras un rebote queda franco encarando a un dos centrais, e así dandolle o balón a Pampin dentro da area (que ben se entenden estes dous) o dianteiro remataria a dereita de un Juan que nada puido facer.
0-1 o mellor que nos podia pasar, xa que dun tempo aqui, somos un equipo que ainda que decidindo mal nas contras, saimos con moito perigo da "cova".
Ese resultado activou o mister visitante, José Antonio fixo un cambio en funcion do marcador, Gonzalo deixoulle o sitio a Titi, e todo o que buscada o adestrador cumpriuse. Xa na primeira xogada, deixa sentado a un dos centrais, colga o balón e non atopa rematador. Con esa calidade e con eses espacios estaba a ser determinante, como si dunha partida de axedrez se tratase o Mister daballe un novo cariz o encontro, un cariz de matalo canto antes, o mais puro estilo Holandes, cando se poñen gañando sacanche un central para meter outro dianteiro, caracter gañador.
A partir de enton, vou a contar o partido o reves. Dende os 5 minutos finais, xa que o Dumbria acosou con mai corazon que cabeza, e a piches estivo de empatar, que nos quedaria cara de parvos polo acontecido minutos antes.
Juan, porteiro do Dumbria ata aquel enton estaba a ser a estrela do partido.
Unha xogada moi ben trenzada polo ataque visitante, con un balón profundo de Titi, que pibe tras caracolear, lle da a Pampo, para que cruce a esquerda de Juan (xa cho dicia o mister.... a dereita RamoN! a dereita!!) remataba cunha espectacular parada do porteiro local. Asi como unha baselina que lle sacaba a Titi a man cambiada. E un remate de Yeiko a bocajarro! que detia nun alarde de reflexos incrible.
Pois si, puideron empatar, tamen penso que non lles pitaron un penanlty por man de Rober, todo iso e certo. Tamen e certo, que si estamos algo mais atinados, hoxe estamos falando cun 0-3 ou 0-4. Simplemente esto do fútbol e cuestion de interpretación non? Claro que non... e cuestion de obxetividade.
Rapaces a verdade e que non sei que será, a nova posición do mister, o anillo de Pintiño, as novas zapatillas de Jose Antonio, o anillo de Rober, o ritual de Pibe e Oscar, que Baleiron este lesionado o mellor tamen da sorte. O café do Pozo?, tamen pode ser.
Pero a min gustame pensar e non me equivoco, que todo isto e polo traballo semanal, por todo o que corredes, polo caracter gañador que tendes, por que somos un grupo de amigos, e un vestiario tan unido, nunca morrera sen pelexar.
O ano pasado deivos as gracias por ese magnifico ano, este aindan non rematou, pero xa dende hoxe volo agradezco. Grandes xogadores e mellores persoas.
Gracias!
E o Martes... A ADESTRAR! que ben o Orilla!!!!

Xornada 26ª. Outra "vinganza deportiva" conseguida. FC Lamela 1 - Sp. Ciudad 0.

Imaxe: Faro de Vigo. Edición Deza


Desta volta, visitaba Mularedos un equipo que nos "humillara" en Coruña, o unico equipo que xunto co O Val, nos goleara sobradamente na primeira parte da tempada. Chegaban cargados de baixas, ainda que nos contabamos con 14 xogadores.

Xogaron: Ivan, Pintiño, Porto (Neira min. 46), Mario (Titi min. 76), Amosa, Oscar, Pibe (Raúl min. 80), Rober, Pampo, Gonzalo e Jacobo. Completaban a convocatoria, Sanchez e Cutrín.

Comezaba o partido, e xa nos 10 primeiros minutos notabase de que o Mister tiña razon, cando aseguraba de que "un esceso de ganas se podia volver contra nos". Asi neses primeiros minutos, ese esceso de ganas, puidonos pasar factura, erros en balóns faciles, e ataques con perigo pero que non soupemos materializar. Esa tónica dos primeiros minutos podriase xeneralizar a toda a primeira metade. Chegamos o tempo de lecer cunha sensación agridulce, tras fallar varias ocasións e gol, e coa angustia de que non era o noso dia de cara a porteria.
Na segunda metade esa falta de punteria puidonos pasar factura, a pesar de que non puidemos empezar de mellor forma, unha xogada de Mario en banda esquerda, que pon un balón certero para que Pampín se dispoña a empurrar, o central visitante non pode mais que derrubar o dianteiro dezano, un claro penalti que ninguen protestou. Dispoñendose Rober a anotar o seu segundo gol, en duas xornadas. 1-0 a lata aberta e a posibilidade de acadar os tres puntos, a pesar dos 40 minutos que quedaban por xogarse.
Estabamos nunha situación na que nos sentimos comodos (creo que non hai equipo na categoria que non se sinta asi, podendo xogar a contra) O Sp. Ciudad estirouse en busca da igualada, e eses momentos aproveitamolos para lanzar varias contras con moito perigo. A pesar de todo, a nosa falta de punteria en accións de contragolpe, puidonos costar cara en varios balóns colgados o interior da area local. Gonzalo en dous man a man, Pibe tamen en duas ocasións e Pampo en outras duas, xunto con un bo disparo de Neira que atalla Iago, e varias xogadas individuais de Titi, que non atopan premio. Todas estas ocasións que puideron matar o partido, non se anotaron polo que o nerviosismo se apoderou da bancada amarela.
Con seis minutos de prolongación, unha acción a balón parado, ou calqueira despiste, xa que os brancos sentianse con folgos para acadar cando menos un punto.
Non foi asi, e o pitido final dabanos uns mais que merecidos 3 puntos, que non achegan un pouco mais o obxetivo da permanencia. 36 puntos, 17 no que vai de segunda volta poñennos como o terceiro mellor equipo dende que a xornada 18.
O traballo ben feito, o traballo case a diario destes xogadores, as molladuras, o pasar frio nun campo en lamentables condicións de Luns a Venres, a intensidade, as ganas de victorias, o gran grupo que somos, grandes competidores, grandes persoas e grandes... "xogadores" jejeje. Creo que todo iso e o que pode darnos grandes alegrias, tanto nunha liga que se nos pon ben (ainda queda moitoooo moitooo) tanto como 9 partidos. 9 finais, o Domingo? Visitamos Dumbria, e todos queremos refrendar esta boa xeira de resultados. Refrendar que somos un gran equipo, puntuar seria magnifico e 3 puntos xa seria xenial. Pero vaiamos paso a paso, Luns... Mercores... Venres... traballemos coa intensidade, coas ganas que nos dan estos resultados, saiamos sen presión pero con TENSIÓN para acadar algo positivo.
Rapaces noraboa pola victoria de onte, sodes uns gran xogadores e mellores persoas.

Unha aperta, e hoxe.... A ADESTRAR!

Xornada 25ª. Remontada e 3 puntos máis. FC Lamela 2 - ATl Arteixo 1

Visitaba Mularedos un dos mellores equipos da categori, un equipo que non da fe na clasificación. Un equipo que se superreforzou dende xaneiro para salvar a categoria, e de categoria son os seus xogadores.

Pero resulta que visitaba a o tercer mellor equipo da segunda volta, o Lamela. E o seu fortin inexpugnable dende fai 1 volta enteira, a terra de Mularedos esta a ser talisman para o noso equipo. Que esta sabendo ir a "guerra" cando ten que ir para acadar brillantes resultados como o do pasado Domingo.

O equipo amarelo dispuxo de estos membros: Ivan, Pinto, Jacobo, Robert, Amosa, Oscar, Orosa, Porto, Pampo, Mario e Titi. Entraron na segunda metade: Pibe, Rubén e Raúl.

Dispoñiamos de un par de achegamentos o pouco de empezar, intentando meter o medo no corpo o equipo de Moreira, pero nun centro maxistral en banda esquerda do ataque visitante, Oscar remataba impecable de cabeza para anotar o 0-1, trascorria o minuto 15 e o Arteixo viase premiado por unha gran acción da sua dianteira. O gol caeu como unha losa pesada, sobre o conxunto de Jose Antonio, que se via incapaz de dominar a un equipo o Arteixo sobrado de calidade. E asi viamonos superados, cun xogo vistoso e combinativo do conxunto coruñes. Pero como e o fútbol, nunha xogada por banda dereita, un centro que intentaba rematar Pampín convertese nun penalty sobre o dianteiro, que a continuación anotaria Robert, de repente todo o dominio visitante viase truncado por unha acción puntual e protestada. 1-1 o descanso que nos dou folgos para seguir pelexando. E parece que asi foi, xa que o Arteixo parece que lle pasou factura a sua primeira media hora, ese despliegue fisico, mermou o pontencial visitante, ata o punto de que Pampín nun balón profundisimo encara a Marcos para anotar o 1-2 que a postre seria definitivo.

O Arteixo intentouno, pero con mais corazon que cabeza e non puido sacar nada positivo. O seu favor, un dos mellores equipos que pasaron por terras dezanas con moita diferencia.
Tres puntos mais ata un total de 33, xa estamos mais perto do obxetivo, pero tan lonxe como a 10 xornadas do final, agora non se nos pode escapar. Vamos a dar o "do de peito" rapaces, que o temos merecido por todo o traballo do ano.

Saudos